نیکی به پدر و مادر، موجب ایمنی از خشم الهی است . (حضرت زهرا -س ) الهی! تا به حال میگفتم « گذشته ها گذشت » ، اکنون می بینم که شبنم شبانگاه، گل ها را زیباتر می کند؛ هر چه ارتفاع کوه بیشتر باشد، انعکاس صدا در آن شکوهمندتر است، نشانه ی انسان های بزرگ آن است که "حق" را برای خود مصرف نمی کنند، "خود" را برای حق مصرف می کنند. « دکتر سنگری »
ببخشید چند روزی بود کارتم تموم شده بود و نتونستم وبلاگ رو آپدیت کنم.
امروز می خوام چند تا حرف قشنگ از یه سری ادم بزرگ براتون نقل کنم .
بازم طبق معمول دوست دارم روشون فکر کنین بی توجه از کنارشون رد نشین .
در ضمن یادت نره که آدمای خوب حرفای قشنگ رو از خاطر نمی برند ؛
گذشته هایم نگذشت بلکه همه در من جمع است. آه، آه، از یوم الجمع... « آیت ا... حسن زاده آملی »
نم شبانه ای که بر چهره مان می نشیند، چهره مان را در نگاه خدا دوست داشتنی تر می سازد. « دکتر سنگری »
انسان های بزرگ طنین سخنانشان شکوهمندتر است. « دکتر سنگری »
هرکه بزرگ است آرام است، بزرگترین اقیانوس جهان "آرام" است. « دکتر سنگری »
مؤمن همچون کوه است. و کوه از دور کوچک و از نزدیک عظیم و پرشکوه است. « دکتر سنگری »
یادت باشه دنیا گِرده، هر وقت احساس کردی به آخر رسیدی، شاید در نقطه ی شروع باشی. « دکتر سنگری »
هیچ کس در لحظه های تنهایی تنها نیست، شیطان زانو به زانوی او نشسته است. « دکتر سنگری »
رفقا ببخشین سرتون رو درد آوردم یه نکته تا یادم نرفته بگم که این سخنان دکتر سنگری عزیز اکثرا تو احادیث و روایات ما اومده و دیگر اینکه این مطالب رو از وبلاگ دوست عزیزم مجتبی پور محمد برداشتم البته شاید با خودتون بگین اینم که شد کپی برداری چرا از خودش مطلب نزد دوستان به نظر من مطلب قشنگ رو باید زد حالا می خواد مال خودت باشه یا نه .
در ضمن وبلاگ مجتبی اینه اگه خواستین دکتر سنگری رو بشناسین و... یه سر بهش بزنین مجتبی هم خوشحال میشه : http://sms4u.parsiblog.com
| Design By : Pars Skin |
نویسندگان وبلاگ :
علیرضا (@)[5]
این روزها ، آدمها سرشان شلوغ است . کسی حوصله خدا را ندارد. کسی حال او را نمی پرسد . کسی برایش نامه نمی نویسد . اما ما می خواهیم این کار را بکنیم ، حالش را بپرسیم . ما می خواهیم چیزی برایش بنویسیم . ساعتهایمان را با او تقسیم کنیم ، ثانیه هایمان را هم . بارالها عاشقت در فکر توست روز و شب همواره او را ذکرتوست ای خوش آنروزی که دل دیوانه وار همچُنان پروانه گردد مست یار
